TRADUCIR ESTA PÁGINA

Inicio

martes, 11 de octubre de 2016

EL OLIVO


El olivo me sorprendió en una tarde de septiembre mientras paseaba por el parque. Allí estaba frente a mis movimientos. Con su  tronco grueso y torcido, copa ancha y ramosa, hojas duras, perennes, de color verde oscuro a la derecha y blanquecinas por el revés  y flores pequeñas.

                                                                     SONETO

                                               Cuando miro tu tronco torvo y fiero
                                               tu tronco casi humano, padre olivo,
                                                un dios pagano, rudo y primitivo
                                                 te descubro un viejo dios ibero.

                                                 Y preso de tu fuero y desafuero
                                                cultrario de tu culto y tu cultivo,
                                            mueve en tus ramas-brazo sin motivo,
                                               el cuerpo aceitunado del bracero.

                                             Y su sangre y tu savia se confunden
                                          en la tierra irradiante en que se funden
                                              como manos crispadas tus raíces.

                                             Y tu torcida y bronca arquitectura
                                                se me aparece cepo y atadura
                                            de estos pueblos varados e infelices.

                                                                            (Felipe Molina Verdejo, 1924/1997)

No hay comentarios: